Machu Picchu 28 mei

We konden lang niet van ons laten horen omdat internet hier niet zo vanzelfsprekend is als in Nederland.

Na het volgen van de Pan American Highway over een afstand van 4000 km zijn we na Lima linksaf geslagen. De Pan American Highway loopt van noord naar zuid (San Francisco tot Patagonie) en is een prima verbindingsweg.
Enkele dagen terug zijn we begonnen aan de dwars oversteek van het continent; van west naar oost om uiteindelijk in Rio de Janeiro uit te komen. Direct na Lima zijn we de Andes in gegaan en dan stijg je in korte tijd van zeeniveau naar 4300 meter (!). We voelden dit allemaal met hoofdpijn, kortademigheid, druk op de borst. Sommigen kregen hoogteziekte en een enkeling ging zelfs onderuit. De hoogte blijven we nog even houden en dat betekent ook zware belasting voor de auto's. De technische problemen blijven doorgaan en het technische team heeft het dan ook druk.
Na de saaie kustweg zitten we nu in de bergen en daar zijn de uitzichten schitterend. de weg blijft maar kronkelen en de natuur is hier op z'n mooist.
Vandaag hadden we een rit die eenvoudig leek te zijn maar uiteindelijk lastiger bleek. door wegopbrekingen moesten we kilometers over dirt tracks rijden. De Mercedes en de motoren waren helemaal in hun element met slechte wegen, gravelpaden en oneffenheden.
Vanmiddag zijn we, veel later dan gepland, in een dorpje aangekomen waar we onze auto's en motoren hebben achtergelaten en zijn we met de trein naar de voet van Machu Picchu gegaan. Daar overnachten we in een hostel. Morgen gaan we de oude Inca stad bezoeken en hoeven we niet te rijden. pfoe, rustdag.
William is helemaal in z'n element; overal zijn kippen en we eten veel pollo. Zoveel zelfs dat hij een dag even helemaal niets hoefde te hebben maar hij is weer helemaal hersteld.